الکتروشوک بایفازیک

الکتروشوک بای‌فازیک چیست؟

دفیبریلاتور بایفازیک یک دستگاه پزشکی است که برای توقف و ریستارت عملکرد غیرطبیعی قلب مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه در صورت بروز ناهنجاری قلبی مانند فیبریلاسیون بطنی (ventricular fibrillation) یا تاکی‌کاردی (ventricular tachycardia) مورد استفاده قرار می‌گیرد. دفیبریلاتورها به دو نوع بایفازیک و تک فازیک تقسیم می‌شوند. دفیبریلاتور بایفازیک از دو الکترود استفاده می‌کند که بر روی قفسه سینه یا صدر قرار می‌گیرند. این الکترودها شوک‌های الکتریکی را همزمان با یکدیگر به قلب ارسال می‌کنند. این شوک‌های الکتریکی کمک می‌کنند تا ریتم قلب به حالت نرمال برگردد یا آن را متوقف کنند تا از حالت نابهنجار خارج شود و مجدداً شروع به کوشیدن برای تپیدن منظم کند.

دفیبریلاتور بایفازیک جزو تجهیزات اورژانس پزشکی است و در بیمارستان‌ها، مراکز طبی و محل‌های عمومی کاربرد دارد. استفاده از دفیبریلاتور بایفازیک به طور سریع و هنگامی که شوک الکتریکی به طور مستقیم نیاز است، می‌تواند زنده نگه داشتن فرد مبتلا به حمله قلبی را تضمین کند.

کاربرد الکتروشوک بای‌فازیک

کاربردهای دفیبریلاتور بایفازیک عبارتند از:

جراحی قلب

دفیبریلاتورهای بای‌فازیک در جراحی‌های قلبی کاربرد دارد. این دستگاه‌ برای کنترل و حفظ تعادل ریتم قلب در طول عمل جراحی قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

درمان و بهبود بی‌نبضی

یکی دیگر از کاربردهای حیاتی دفیبریلاتور بایفازیک، بهبود حال فرد درگیر به بی‌نبضی است. بی‌نبضی به معنای توقف ناگهانی ضربان قلب یا ایست قلبی است. از دستگاه دفیبریلاتور بایفازیک جهت القای شوک الکتریکی و برگرداندن نبض یا احیاء قلبی استفاده می‌شود. همچنین می‌توان از این دستگاه در طول عملیات CPR استفاده کرد.

درمان و بهبود آریتمی

آریتمی به معنای عدم نظم در ضربان قلب است. ضربان قلب نرمال باید با الگوهای مشخصی تقریباً مانند یک ساعت کار کند، اما در صورت وجود آریتمی، الگوها و نظم طبیعی ضربان قلب به خطر می‌افتد. آریتمی به طور کلی دو صورت آریتمی تاکی کاردی و آریتمی برادی کاردی را شامل می‌شود. البته این بیماری قلبی عروقی می‌تواند حالت‌های دیگری مانند فیبریلاسیون آتریومی هم داشته باشد. معمولاً عواملی همچون اختلال در ساختار قلب، آسیب به عضله قلب، بیماری‌های مزمن، تاثیر داروها و عوامل ژنتیکی در بروز آریتمی قلبی تاثیرگذار هستند.

در صورتی که آریتمی دیر تشخیص داده شود و یا شرایط بیمار مبتلا به آریتمی وخیم باشد، ممکن است ضرورت استفاده از دفیبریلاتور بایفازیک ایجاد شود.

درمان نارسایی احتقانی

نارسایی احتقانی قلب بیماری قلبی عروقی است. قلب بیمار مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی قادر به پمپاژ خون به سایر اجزای بدن نیست. این مشکل ممکن است به دلیل ضعف عضله قلب، اختلال در ساختار قلبی، فشار خون بالا (فشار خون در دیواره‌های عروقی بالا رفته و باعث کاهش نقل و انتقال خون می‌شود) یا دیگر عللی از این قبیل رخ دهد.

از نشانه‌های شایع نارسایی احتقانی قلب می‌توان ضعف و کاهش توان بدنی، تنگی نفس، وز وز ناحیه قفسه سینه و حنجره در هنگام کشش و تورم عضلات اشاره کرد. در صورتی که تشخیص به نارسایی احتقانی قلب داده شود، ممکن است بیمار نیاز به استفاده از دستگاه دفیبریلاتور داشته باشد. در این بیمار پزشک یا تکنسین اورژانس تلاش می‌کنند با استفاده از دفیبریلاتور بایفازیک عملکرد قلب بهبود داده و در حالت نرمال حفظ کنند.

مکانیسم الکتروشوک بای‌فازیک

دفیبریلاتور بایفازیک یک دستگاه پزشکی است که برای توقف آریتمی‌های قلبی و بازگشت به جریان عادی نظم قلب به کار می‌رود. این دستگاه الکتروشوکی بوده و با اعمال شوک الکتریکی به قلب، تلاش می‌کند تا ریتم نامنظم قلب را به ریتم منظم برگرداند.

دفیبریلاتورهای بایفازیک از دو الکترود استفاده می‌کنند که روی سینه بیمار قرار می‌گیرند و شوک الکتریکی را از طریق این الکترودها به بدن اعمال می‌کنند. در دفیبریلاتورهای بایفازیک، جریان الکتریکی را به صورت همزمان و در هر دو الکترود به بدن اعمال می‌کنند.

از دیگر ویژگی‌های دستگاه‌های دفیبریلاتور بایفازیک می‌توان به سرعت و زمان تحویل شوک الکتریکی، قدرت شوک و کیفیت سیگنال قلب اشاره کرد. این دستگاه‌ها معمولاً در بیمارستان‌ها، اورژانس‌ها و مواردی که نیاز به تداخل سریع با حالات قلبی خطرناک است، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

مهمترین نقطه در استفاده از دفیبریلاتور بایفازیک این است که هنگامی که آریتمی قلبی حاد ایجاد می‌شود، لازم است که یک فرد ماهر و آموزش دیده اقدام به استفاده از دستگاه کند. در صورت عدم تجربه و آموزش، ممکن است اعمال نادرست شوک الکتریکی بر روی بیمار باعث صدمه جدی به قلب یا سایر اعضای بدن شود.

روش‌های استفاده از الکتروشوک بای‌فازیک

دفیبریلاتورهای بای‌فازیک (Biphasic Defibrillators) روش‌های موثری برای بازسازی ضربان قلب نامنظم و افزایش فرصت بقا در حالت توقف قلبی هستند. در ادامه، روش‌های استفاده از دفیبریلاتورهای بای‌فازیک را شرح خواهم داد:

الکترودها: دفیبریلاتورهای بای‌فازیک عموماً دارای دو الکترود هستند. الکترودها را به طور صحیح بر روی بدن بیمار قرار داده و اتصال الکترودها به دستگاه را بررسی کنید. اعمال شوک: برخی از دفیبریلاتورهای بای‌فازیک دارای راهنمای صوتی و تصویری هستند که در هنگام استفاده روشن‌سازی می‌کند. برای اعمال شوک، باید توان دستگاه را بررسی کرده و دکمه شوک را فشار دهید. CPR: پس از اعمال شوک، به سرعت CPR را شروع کنید. به تنهایی اعمال شوک الکتریکی نمی‌تواند مشکل قلبی را حل کند و استفاده هم زمان از CPR باعث افزایش فرصت بقای بیمار می‌شود. اجزای دفیبریلاتور بایفازیک

دستگاه دفیبریلاتور بایفازیک دارای اجزای مختلفی است. برخی از اجزا عبارتند از:

باتری: یک منبع تغذیه قابل شارژ که برق لازم برای فعالسازی الکترودها را فراهم می‌کند. الکترودها: دو الکترود قرار داده شده روی صدر بیمار که به دستگاه متصل می‌شوند. الکترودها برای ارسال جریان الکتریکی به قلب مورد استفاده قرار می‌گیرند. مدارهای الکترونیکی: شامل قسمت‌هایی مانند سنسورها، آمپلیفایرها، مبدل‌ها و مدارهای کنترل است که عملکرد دستگاه را کنترل و مانیتور می‌کنند. سیستم تشخیص ریتم: یک سیستم هوشمند که به وسیله آن دستگاه قادر است نوع و وضعیت ریتم قلبی بیمار را تشخیص دهد و در صورت لزوم شوک الکتریکی را اعمال کند. دسته‌ی فشرده‌سازی: یک دستگیره‌ی قابل استفاده است که به عنوان راهنمای فشرده‌سازی قلبی-ریوی در حین عملیات CPR استفاده می‌شود. سیم‌ها و کابل‌ها: برای اتصال بین الکترودها، باتری و سایر اجزای دستگاه استفاده می‌شود. بسته‌ی الکترود: یک بسته که شامل الکترودها، پد‌ها، ژل‌های هدایت الکتریکی و متعلقات دیگری است که برای استفاده به همراه دستگاه عرضه می‌شود. نمایشگر: دفیبریلاتور‌های بایفازیک مجهز به یک نمایشگر است که اطلاعاتی مانند شوک الکتریکی، فعالیت قلبی و داده‌های مورد نیاز دیگر را نمایش می‌دهد. این نمایشگر به پزشکان کمک می‌کند تا عملکرد دستگاه را بررسی کنند و تصمیمات مناسب را بگیرند. مزیت‌های درمانی استفاده از الکتروشوک بایفازیک

مزیت‌های درمانی استفاده از دفیبریلاتور بایفازیک عبارتند از:

افزایش احتمال بازگرداندن ضربان قلب به حالت طبیعی: دفیبریلاتورهای بایفازیک می‌توانند با ارسال الکتریکی به قلب، ریتم غیرطبیعی ضربان قلب را جدا کرده و ضربان قلب را به حالت طبیعی بازگردانند.

کاهش زمان تأخیر در ارائه درمان: دفیبریلاتورهای بایفازیک اغلب دستگاه‌های خودکار هستند و با شروع به تجزیه و تحلیل ضربان قلب بیمار، به صورت خودکار و در کوتاه‌ترین زمان ممکن عملیات دفیبریلاسیون را آغاز می‌کنند. این امر باعث کاهش زمان تأخیر در ارائه درمان می‌شود که برای بیمارانی که در حالت ایست یا فیبریلاسیون بطنی قرار دارند، بسیار حیاتی است.

سهولت استفاده و آموزش: دفیبریلاتورهای بایفازیک معمولاً به صورت خودکار عمل می‌کنند و از رابط کاربری ساده‌ای برخوردار هستند. این ویژگی باعث سهولت استفاده و آموزش این دستگاه‌ها می‌شود. حتی افرادی که آموزش پزشکی ندارند، می‌توانند با دستورالعمل‌های ساده و پیش‌فرض دستگاه، در حالت‌های اضطراری از آن استفاده کنند.

کوچک و قابل حمل بودن: دفیبریلاتورهای بایفازیک اغلب اندازه کوچکی دارند و به راحتی قابل حمل هستند. این ویژگی باعث می‌شود که بتوانند در مکان‌های مختلف مانند بیرون از بیمارستان، ورزشگاه‌ها، فرودگاه‌ها و مدارس هم کارآیی لازم را داشته باشند